Verlate aankomst in Japan.

Vrijdag 10 maart 2023,

Bedankt voor jullie wensen. Vanmorgen op tijd vertrokken ook al vertrekt mijn vlucht pas om 18.35 uur via Frankfurt. Het streekvervoer staakte dus ik kon niet met het Maaslijntje van Cuijk naar Nijmegen, want Arriva, Daarom maar naar Ravenstein gereden, via Den Bosch ging het net zo gemakkelijk. Ruim op tijd op Schiphol, 4 uur voor vertrek. Daar staat wandelmaat Reint die in de hoofdstad woont me al op te wachten. Hij komt me nog even uitzwaaien, heel leuk. We nuttigen in het panorama restaurant koffie met appelgebak, de specialiteit tijdens de pauzes van onze wandeltochten. Ruim twintig jaar geleden ben ik met hem mijn eerste keer in Japan geweest en heb toen al veel bekende plekken als Kyoto, Himeji, Hiroshima en natuurlijk ook Tokio bezocht. Wie weet komt het er nog eens van om samen naar Japan te reizen. Toen ben ik al gegrepen door het land en ik wist zeker dat ik terug zou gaan. Dat is gebleken. Na nog een koffie nemen we afscheid. Hij neemt de trein en de metro en ik het vliegtuig. Dat was de bedoeling althans. Door het winterse weer staan we drie uur aan de grond zonder ook maar een meter te bewegen. Dit uiteindelijk ook tot ergernis van het cabinepersoneel. Uiteindelijk vertrekken we alsnog naar Frankfurt. Veel te veel tijd verspeeld, ruim voldoende om de aansluitende vlucht naar Tokio te missen. Dir wachtte niet, dat werd al,omgeroepen. Er is een streng nachtregime in Duitsland, wat het late vliegen betreft. Op de luchthaven die volgens mij nog groter is dan Schiphol kon je dan ook een kanon afschieten. Even na tienen was er al niks meer te doen, Toten Hosen. Alleen bij de servicebalie was er flinke bedrijvigheid. Alle gestrande passagiers waaronder ik moesten hun vlucht omboeken en een hotel zien te vinden. Dat lukte allemaal vrij snel, ik kreeg diverse vouchers inclusief taxivervoer, dat had Lufthansa goed geregeld. Met de taxi naar het hotel dus, daar stond een hele rij en daarom eerst maar een weizenbier gedronken in de bar, van de nood een deugd gemaakt. Toen het glas leeg was en de nootjes op snel ingecheckt en meteen naar bed gegaan. Het was onderhand tegen enen en ik had het wel gehad.

Zaterdag 11 maart 2023.

Lang blijven liggen, we konden tot 10.30 uur ontbijten. Eerst een flinke douche genomen, dat was wel nodig. Ik had gelukkig wel een tandenborstel en deodorant bij me in de handbagage maar de grote bagage was niet beschikbaar. Het eten was heerlijk en eer was heel veel keuze. Een paar tafels verderop hoorde ik een jong Nederlands stel die ook hun aansluitende vlucht gemist hadden. die wilden een weekendje naar Turijn, blijkbaar via Frankfurt. Het weekend werd. U ongeveer gehalveerd en dus wel heel kort. Na het ontbijten nog even liggen maar daarna toch ook een wandeling gemaakt in het omliggende bos. De laatste oefening voor de Henro.... Om een uur terug, koffie gedronken en de taxi laten voorrijden zodat ik mijn tweede taxivoucher goed kon besteden. Als het aan de taxichauffeur van gisterenavond had gelegen had ik dir al bij hem ingeleverd. Hij adviseerde me om ‘s-middags nog even de Altstadt in te gaan en van daaruit kon ik gemakkelijk met de trein naar het vliegveld.....ja,ja.... Wel oud(er) en grijs maar nog net niet helemaal gek.

Om twee uur dus per taxi bij het vliegveld gearriveerd. Snel een stoel bemachtigen. Ik had gisterenavond in het hotel al in willen checken maar ik kreeg steeds de melding dat ik al geboekt had. Ja, dezelfde vlucht een dag eerder. Afijn met behulp van de vriendelijke baliemedewerkster zowaar nog een stoel met extra beenruimte kunnen reserveren op de voorste rij achter het keukenblok. Ik hen meteen ook nog de terugvlucht om willen boeken, ook een dag later maar dat ging helaas niet door. Alles zat al vol, dan maar niet. Daarom tijd om nog wat te consumeren. Een stuk pizza met alweer een weizen. Daarna nog eentje om het af te leren. Dat was bij een andere gelegenheid nog net voor het inchecken. Dat ging soepel, ik zat tussen twee Japanners. De buurman links was een expat, hij werkte in Denemarken en had nu even vakantie. Hij was nogal een voetballiefhebber, vooral van Barcelona en Cruijff was zijn favoriete speler. Hij had diverse shirts van de blauw-roden, blau-grana en had ze al diverse keren zien spelen in Camp Nou. De charmante Japanse stewardessen kwamen ondertussen al met het eten rond, er was een keuzemenu en ik bestelde wat Japans, hamburger... op orientaalse wijze dan of zo. Nou er zat rijst bij in plaats van frites. Ik bestelde er rode wijn bij net als mijn buurman. Die vond witte ook wel lekker. Hij bleek jarig te zijn, dan mag het. Tussen de video’s en de liedjes door wat verder gekletst en ook op de vluchtroute gelet. Die ging gelukkig ten zuiden van het oorlogsgebied, via de Balkan en Turkije. De steden reden om en om in het Engels en het Japans vermeld. Dat was allemaal Katakana dat voor buitenlandse woorden wordt gebruikt en 46 basistekens heeft. Ankara kon ik er nog wel uithalen. Hiragana voor Japanse woorden heeft ook 46 basistekens, klanken of lettergrepen. De derde taal is Kanji. Ieder teken is meteen een woord, dat zijn er circa 50.000 een iets ander aantal. Ik sla de dunne deken over me heen en probeer wat te slapen.

Zondag 12 maart 2023.

Als ik wakker word en de karretjes voor het ontbijt hoor vliegen we al over het Oosten van China boven voor mij bekende plaatsen als Harbin, van het schaatsen en Dalisn waar ik jaren geleden een internationale wandeltocht heb gelopen. Op de kaart proberr ik opnieuw het Japans te ontcijferen, of te “ontletteren” Ik heb thuis niet veel meer geoefend, dan nu maar, we zijn er nog niet. Een paar jaar geleden heb ik een tijdje priveles gevolgd maar door zwangerschap van de lerares en vanwege corona is daar de klad Ingekomen. Mijn buurman krijgt na het ontbijt nog een special toetje vanwege zijn verjaardag. Happy bithday staat er bij geschreven, Ze zijn de r vergeten, Maakt niet uit, het is een mooi gebaar. Dan worst er al snel omgeroepen dar we Tokyo naderen. Riemen vast. We zijn er en het is ineens 8 uur later.... Voor de paspoortcontrole moet ik digitaal nog een formulier invulnerable en natuurlijk mijn coronaapp met de vaccinaties laten zien. Bij de douane een foto en vingerafdrukken, zo gaat dat hier. Iedereen loopt ok met mondmaskers rond, heel anders dan op Schiphol. Maar dat deaden veel Japanners om al voor Corona. Dan komt Jiro me al tegemoet, hij ziet me eerder dan ik hem. Een mooi weerzien, vorig najaar hebben we samen in Europa gewandeld en nu dan de komende weken in Japan. Zijn kennis van de taal zal me goed van pas komen.... Nadat hij de auto heeft teruggevonden en ook de juiste richting zijnwe na een uurtje bij zijn huis, hotel Jiro. Hij heeft al veel buitenlandse wandelvrienden ontvangen en nu ben ik aan de beurt. We besluiten om niet meer uit eten te gaan. Het is al laat en we eten wel wat brood en nootjes met natuurlijk sake erbij en besprekenhet reisplan voor morgen. Om 23.00 uur Japanse tijd en 15.00 uur Nederlandse is het hoe dan ook toch tijd om proberen te slapen.

Maandag 13 maart 2023.

Na een wat gebroken nachtt om half zeven opgestaan. Wennen aan het nieuwe ritme zal nog wel even duren. ieder uur tijdsverschil kost een dag zegt men. We zullen zien. Jiro heeft daar daze keer geen last van, het ontbijt staat al op tafel. Ik pak mijn Henro spullen die Kimi jaren geleden heeft achter gelaten bij Jiro. Aan de hoed hangt een klein plastic zakje met een opgevouwen papiertje erin waar mijn huissleutel in blijkt te zitten. Thank you staat er opgeschreven in haar mooie handschrift. Ontroering overvalt me, het was een mooie tijd. Dan is het tijd voor onze lange reis. Eerst met de bus naar Shinjuku, het drukste station ter wereld met dagelijks miljoenen passagiers. Toen ik hier in 2002 voor het eerst was wist ik niet wat me overkwam . Centraal station Utrecht is er niets bij. Van daaruit met de snelle kogeltrein Shinkansen naar Osaka, Dan een regionale trein naar Maiko aan de voet van de brug tussle het grootste eiland Honshu en Shikoku, het eiland van de Henro. Daar nemen we tot slot de bus. Er is dus wel een oeververbinding maar geen treinverbinding tusssen daze twee van de vier hoofdeilanden van Japan. De andere twee zijn Hokkaido in het noordoosten en Kyushu in het zuidwesten, samen ongeveer 97% van de landoppervlakte. Eenmaal op Shikoku genieten we onderweg al van de prachtige natuur, heel anders dan Tokyo. Laat in de middag stappen we voor de deur van onset hotel uit. Schitterend gelegen aan zee en voorzien van warmwaterbaden, onsen. Die zullen we zeker uit proberen.

Vervolg OHenro 2023

Nog minder dan twee weken te gaan voor het vervolg van de OHenro op het eiland Shikoku, ofwel vierland. Eindelijk, na 8 jaar is het zover.. Door de vervelende pandemie en andere omstandigheden heeft het wat langer geduurd maar nu kan ik na een lange tijd weer verder met mijn pelgrimstocht.

Dat zal deze keer zonder Kimi zijn. Jammer genoeg heeft onze lange afstandsrelatie geen stand gehouden en het contact is zelfs helemaal beëindigd. Toch loopt er ook deze keer een Japanse pelgrim met me mee. Nee, niet Kukai of Kobo Daishi, de monnik die ruim 1.200 jaar geleden het boeddhisme naar Japan bracht en destijds met de stichting van alle tempels langs de route ook min of meer de grondlegger van de pelgrimsweg is. Iedere pelgrim die de Henro loopt wandelt in zijn voetsporen. Mijn metgezel is nu Jiro, een weliswaar oudere maar nog zeer fitte Japanner uit Tokio. Ik heb hem al meer dan 10 jaar geleden leren kennen tijdens een internationale wandeltocht en heb hem daarna nog vaak ontmoet. Hij reist de hele wereld over en komt ieder jaar wel naar Europa om daar aan diverse wandelevenementen zoals de Vierdaagse deel te nemen. We hebben regelmatig aan dezelfde wandelingen deelgenomen en hebben ook al een paar keer samen gereisd onder andere naar Spanje, vorig jaar oktober nog. Toen vertelde hij dat hij ook met de Henro wou beginnen en alle 88 tempelswil bezoeken. Nee, niet per bus zoals het overgrote deel van de Japanners doen maar te voet zoals bijna alle buitenlanders dat doen. Daarmee was het plan geboren om samen de Henro te gaan lopen vanaf het punt waar ik 8 jaar geleden gestopt ben. Dat is in het plaatsje Kannoura aan de oostkust van Shikoku, aan het begin van de prefectuur Kochi, zuidelijk van Tokushima waar de OHenro begint. Jiro start dus niet bij de eerste tempel maar dat vond hij gelukkig voor mij geen probleem. Hij heeft hopelijk snel de gelegenheid om ook de route in Tokushima te lopen. Die beslaat "slechts" 200 kilometer van de in totaal bijna 1.200 kilometer. Shikoku is ongeveer de helft van Nederland maar als je het eiland rond wandelt heb je dus toch een heel eind gelopen. Zaterdag land ik rond 18.00 uur op Haneda, dit is het oude vliegveld en het ligt veel dichter bij Tokio dan het nieuwe vliegveld Narita. Dan moet je nog een uur met de trein voordat je in het centrum bent. De afgelopen dagen nog de laatste inkopen gedaan. Morgen nog een werkdag thuis. 's-Avonds inpakken en vrijdagmorgen naar Schiphol. Om 18.35 vertrekt het vliegtuig.

Laatste vakantiedagen

Hallo allemaal,

dank je wel voor al jullie leuke, lieve reacties. Nog een keer een bericht voordat ik overmorgen weer naar Nederland terugga. De weemoed begint nu toch wel echt toe te slaan, zeker met bijpassende muziek erbij, hier op mijn iPad.

Eergisteren zijn we Tokyo ingegaan. Eerst wat koffie gedronken en toen naar de Tokyo Sky Tree, een paar jaar geleden gebouwd en met 634 meter blijkbaar de hoogste TOREN ter wereld, let wel, dus niet het hoogste gebouw, dat staat volgens mij in Dubai. Het was een drukte van heb ik jou daar, lange rijen van hier tot Tokyo zeg je dan in Nederland, maar vanaf hier is dat niet zover. in 2013 was ik er ook al geweest, toen was er helemaal geen doorkomen aan, nu konden we via een soepele regeling speciaal voor de buitenlandse bezoekers"sneller" naar boven. Nou alles bij elkaar duurde dat nog anderhalf uur maar toch geen halve dag of langer. Kimi mocht gelukkig ook mee. Het hoogste punt voor de bezoekers is op 450 meter hoogte. Vanaf daar heb je vanzelfsprekend een prachtig uitzicht over de stad, we hebben net zolang gekeken tot de schemering begon en de avond viel over verlicht Tokyo. Het weer was te goed, wat heiig en daardoor hebben we de Fuji, ruim 100 kilometer ver weg helaas niet gezien.

Daarna zijn we snel naar het nabij gelegen Ueno gegaan, het bekendste stadspark van de Japanse hoofdstad. Hier was zo mogelijk nog meer volk op de been, nou de meesten zaten, picknicken lekker eten en drinken, Hanami heet het Ely (?) onder de Sakura. De kraampjes hadden er een goede aan, heel veel klanten, zoals wij, wij gingen er ook bij zitten. De verlichte bomen waren prachtig al gingen de lampionnen wat al te snel uit. Het eten en het koele bier smaakten er niet minder om.

De terugreis vanaf het centrum duurde wat lang, laat thuis en daarom woensdag 1april,de laatste vakantiedag van Kimi lekker uitgeslapen,nu kon het nog. We hadden naar een onsen willen gaan maar het was zo'n prachtig weer dat we besloten hebben om lekker in de buurt te gaan wandelen naar de mooie heuvels van Takao helemaal in het westen van Takao. Hier kun je de hectiek van het centrum vergeten en lekker bijkomen. Op de terugweg hebben we koffie gedronken bij een kleine botanische tuin, daar waren we de vorige keer ook af eens geweest. Er staan veel bonsai bomen waarvan er sommigen nu ook in bloei stonden, mini Sakura dus.

Na het eten vroeg naar bed, de Franse koffie schoot er bij in en de Grand Marnier dus ook....

Vandaag vroeg opgestaan om zes uur, nou dat was nog bijna uitslapen voor Kimi, soms staat ze om vier uur op voor haar werk, ongelooflijk. Ik was nog iets eerder de deur uit want ik ben naar Tomioka gegaan in de prefectuur Gunma, ten noordwesten van Tokyo. Een treinreis van ongeveer 4 uur inclusief overstappen om daar de voormalige zijdefabriek te bekijken. Die staat sinds vorig jaar op de Werelderfgoedlijst van Unesco, het 18e in Japan. Daar heb ik er na vandaag 10 van gezien dus ik ben over de helft.

Het is een prachtig oud gebouw, uit mooie baksteen opgetrokken, nog in originele staat en er staan ook nog veel machines in. De Japanners hebben dit met behulp van de Fransen in 1872 gebouwd waar ze destijds goede handelsbetrekkingen mee hadden. Zij waren toen ook voorlopers in de Zijde-industrie en hebben dit naar Japan overgebracht, een Frasne ingenieur heeft dit in gang gezet,in het begin waren er ook nog veel Franse werknemers. Na de Tweede Wereldoorlog draaide het bedrijf op volle toeren door de verdere industrialisatie en modernisering. Niettemin is het bedrijf eind jaren tachtig van de vorige eeuw gesloten,maar gelukkig niet gesloopt zoals aanvankelijk de bedoeling was. En nu is het dus Werelderfgoed. De stad, de regio en de bewoners waren daar blijkbaar zo trots op dat er een speciale krant is verschenen waarin zijde was verwerkt.

Het is weer tijd om te gaan slapen. Morgen ga ik als Kimi weer werkt nog een dag wandelen met een vriend van mij die vorig jaar de Vierdaagse heeft gelopen en ook heeft deel genomen aan veel andere wandelingen in allerlei landen. Kimi en ik gaan morgenavond als afscheid nog uit eten en daarna is het rugzak inpakken en zaterdag weer terug naar Nederland. Volgende keer verder, volgend jaar misschien Nederland of weer Japan-Shikoku of gewoon allebei, zoals Kimi voorstelde, ik ben het er helemaal mee eens. Nogmaals dank voor al jullie mooie superaardige reacties, ik heb de weblog niet voor niets geschreven, het was voor mij ook nieuw. Het was leuk om te doen En heeft mensen misschien geinspireerd om (weer) naar Japan te gaan, dat zpu ik mooi vinden. En als de Henro wordt vervolgd, dan de weblog ook.

Heel hartelijke groeten,

Kimi en Henk

Verstuurd vanaf mijn iPad

Terug in Tokyo

Hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reacties, die zijn ook heel leuk om te lezen. Ben, heel fijn dat je het laatste exemplaar van je boek voor mij wilt bewaren. Zullen we dat na mijn vakantie verder regelen? Ik hoor graag wat de kosten zijn. We zijn nu blijkbaar Ikkoku-mairi inderdaad Elly, nu we de tempels in Tokushima bezocht hebben, maar ik voel me nog slechts aspirant lid van de Henro groep, zolang ik de hele Henro niet heb gewandeld en dat kan nog wel even duren.....dank voor het compliment Helena, maar voor een heel boek heb ik geloof ik toch wat te weinig tekst, nog los van de vraag of het wel interessant genoeg is. Er zijn nog wel meer liedjes over Hiroshima geschreven Herman, bijvoorbeeld van Wishful Thinking. Popprofessor Leo Blokhuis van de top 2000 kan je daar vast veel meer over vertellen. Ja, een clubreis hier naar toe zou niet verkeerd zijn Jo en Martha, maar of er dan veel leden mee gaan...... Dat is toch wat anders dan een weekendje België of Luxemburg met een wat ander prijskaartje ook....maar eh in mei wordt er op een ander eiland Kyushu een internationale IML wandeling georganiseerd, prima te combineren met een paar weken Shikoku en een heel goede voorbereiding voor de Vierdaagse. Ook voor minder sportieve mensen is Japan overigens een prachtig land om op vakantie te gaan,maar dat hadden jullie ondertussen al begrepen, informeer voor de zekerheid nog maar eens bij andere Henro. Ik wil best wat lekkere dingen meenemen Ronnie, maar verse vis als sashimi is ongekoeld niet echt lang houdbaar....misschien een keer met de afdeling lekker Japans gaan eten? Knap Yvonne dat je zelf okonomiyaki hebt gemaakt.ja, ik vind het ook echt heerlijk. Had je het recept van internet of van Keiko gekregen? Ik zou ook eens een keer wat Japans moeten gaan koken. Nu doet Kimi dat als ze in Nederland is, alleen al de bereidingswijze en manier van opdienen is mooi om te zien.

Eergisteren zijn we ook nog op Miyajima eiland geweest. Toen zijn we naar boven gegaan de heuvel op ruim 500 meter hoog. Gelukkig wel met de kabelbaan omhoog, afdalen te voet. Dat was allemaal wat rustiger dan in de drukke winkelstraatjes beneden, met inderdaad soms zelfs ook stilte.

Kukai is daar ook geweest, hij heeft daar een tempel gesticht en zijn vuur brandt na 1200 jaar nog steeds en daarmee is de cirkel van de vakantie rond na Shikoku. 's-avonds zijn we met een nachtbus teruggegaan naar Tokyo, een rit van 11 uur, net zo lang als de vlucht Amsterdam- Tokyo. Het was wel een heel luxe bus, een dreamliner.... met slechts 14 zitplaatsen, een soort privé-coupes. Ik had het nog nooit gezien, weer wat nieuws. Net als het restaurant in Tokushima trouwens waar je de ramen van je keuze en bijbehorend drankje buiten in de automaat kon bestellen, er kwam dan een bonnetje uit dat je daarna binnen afgaf en vervolgens werd je bestelde maaltijd keurig opgediend. Als je het op had kon je dus zo de zaak uitlopen, er kwam binnen geen geld meer aan te pas.

Vanaf Hiroshima zijn we dus weer naar Tokyo gegaan. Meteen toen we daar naar het Vredespark gingen een paar dagen ervoor werden we overigens staande gehouden door een paar jonge jongens die ons vertelden en voor deden hoe we van een vierkant blaadje een kraanvogel konden vouwen. Dat is het verhaal van het meisje Sadako. Zij was twee toen de bom viel maar kreeg jaren later ineens leukemie wat zeer waarschijnlijk verband hield met de straling. Ze dacht dat ze door het vouwen van 1000 kraanvogels een wens kon doen en ze zou blijven leven. Helaas was dat niet het geval. Dit verhaal is "wereldberoemd" in Japan en voor kinderen ongeveer verplichte kost. Sindsdien vouwen kinderen massaal kraanvogels, in kasten in het Vredespark hangen er werkelijk duizenden. Daardoor is de kraanvogel het vredessymbool van Japan geworden.

Na de lange busreiziger hebben we het gisteren verder rustig aan gedaan. De was gedaan, boodschappen en 's-avonds lekker in de buurt uitt eten, Japanse bbq alleen wel binnen. Vlees en groenten aan een houten spietje die je mooi op de randen van langwerpige bbq kon leggen en het middelste gedeelte, het eten dus werd mooi gaar.

Vandaag lang uitgeslapen en vanmiddag met vrienden heerlijk gepicknickt met een biertje erbij onder een Sakura boom. Wij waren niet de enigen, dat is hier echt een belevenis. De bomen staan nu volop in bloei, prachtig, had ik ook nog nooit gezien. Ik zal een foto meesturen. We doen het nog lekker een paar dagen rustig aan, geen gewandel meer, Kimi moet donderdag weer gaan werken.

Hartelijke groeten,

Kimi en Henk

Prefectuur (provincie) Hiroshima

Hallo allemaal,

andermaal dank voor jullie reacties. Ben, ik hou me zeer aanbevolen voor je boek, is dat nog verkrijgbaar? Eergisteren hebben we dus de laatste dag gelopen, van Tokushima naar Kochi, die provincie hebben we net bereikt. In het laatste café van Tokushima, net voor de tunnel die de provincies scheidt, kwamen we een Deen tegen, hij liep alleen en had nog nauwelijks buitenlanders gezien zei hij, hij was een dag of tien onderweg. De eigenaresse van het café sprak overigens behoorlijk goed Engels en nadat ze had gevraagd waar ik vandaan kwam vertelde ze dat er ook wel eens een professor van de Universiteit van Leiden in haar café was geweest. Dat moet dan welhaast de heer Van der Veere zijn, lijkt me. Naast de café-restaurant zijn er ook speciaal voor de pelgrims allerlei overdekte " hutten" gebouwd waar je vaak gratis koffie kunt drinken. Dit is grotendeels allemaal met hulp van de lokale bevolking opgezet, echt geweldig. Hier vind je ook overal schriften, waar je je ervaringen kunt vermelden. Allerlei nationaliteiten tref je hier aan. Heel West-Europa, maar ook de VS, Australië, Nieuw Zeeland en diverse Latijns-Amerikaanse landen, opvallend.

Om kwart voor een waren we op het station van Kannoura, zo ongeveer de eerste plaats in Kochi. met de trein terug naar Tokushima waar we in het donker aankwamen, daar hebben we nog heerlijke ramen gegeten, de lokale specialiteit, een noedel soep met ei, vlees, groenten enzovoorts. Onderweg zijn we nog gestopt in Saba-Daishi, naast de 88 heilige tempels, een van de andere 20 belangrijke tempels op Shikoku, die ook in de reisgids staan vermeld. Deze tempel is ook zeer de moeite waard, binnen kun je in een schaars verlichte galerij langs boeddhabeeldjes met de namen en nummers van alle 88 tempels en die 20 andere lopen. echt prachtig en heel mystiek ook, vooral op het einde in de gebedsruimte. Dit lijkt ons ook een mooie plek om de volgende keer als eerste te overnachten en van daaruit,met de trein naar Kannoura te reizen, niet zo ver daarvandaan. Een schiterend boemeltreintje trouwens, 48 zitplaatsen en dat is het, hij rijdt ongeveer om het anderhalf uur, kom daar in Shinjuku in Tokyo maar eens om, het drukste station ter wereld, met een paar miljoen reizigers per dag.

De vakantie gaat verder en dus gisterenmorgen vroeg met de bus naar Hiroshima gegaan, de stad die zoals iedereen weet als eerste door een atoombom is getroffen. Na aankomst zijn we meteen naar het Vredespark gegaan, ik had het in 2002 al gezien, maar het blijft zeer indrukwekkend. Op 6 augustus 1945 viel om 8.15 uur de bom, bijna 70 jaar geleden dus, en in een straal van een paar kilometer vielen meer dan 100.000 doden. Er zal waarschijnlijk een flinke herdenking plaatsvinden later dit jaar. De naam van de B29 bommenwerper was overigens Enola Gay, luister maar eens naar het gelijknamige liedje van Orchestral Manouevres in the Dark.

's-Avonds zijn we doorgereisd naar Otake, een stadje vlakbij Miyajima eiland,waar een van de bekendste toeristische attracties van Japan staat, de Itsukushima schrijn met de prachtige oranje Torii, poort die tijdens vloed in zee staat. Dat hebben we vandaag bekeken, echt een magnifiek gezicht, vanaf de veerboot al, maar ook toen het donker werd en er door de verlichting een mooie oranje gloed over kwam te hangen. Ik had Miyajima in de voorgaande reizen naar Japan nog niet gezien en wilde er nu dolgraag naar toe. Kimi ook trouwens, dus dat scheelt. Het is weliswaar zeer toeristisch, Unesco Werelderfgoed tenslotte, maar een absolute aanrader. Ik heb in een paar uur meer buitenlanders gezien dan in twee weken Henro bij elkaar.

In Hirohima hadden we overigens nog heerlijke okonomiyaki gegeten, een soort gestapeld gerecht, hier tenminste ,want je hebt twee versies, die van Hiroshima en Osaka, bestaande uit noedels, ei, groenten, vlees en/of vis en dat als een soort hele dikke pannenkoek opgediend, overheerlijk, zou ik zeker proberen als je hier nog eens verzeild raakt.

Ik vind het Japanse eten trouwens allemaal lekker en laat niets staan, nou een paar keer het rauwe ei bij het ontbijt, vooruit, maar niet altijd dus....

Nou dit was zo ongeveer het verhaal van de afgelopen dagen, volgende keer verder,bedtijd. Foto's volgen.

Hartelijke groeten,

Kimi en Henk.

Laatste dagen Henro

Hallo allemaal,

Een paar dagen geen WiFi gehad, hoog tijd voor nog eens een verhaal. Weer bedankt voor jullie reacties, ondertussen zijn we aan de laatste dagen Henro bezig, wat heet morgen de allerlaatste, voor deze keer althans...... we hebben het al over een vervolg en zijn de route al verder aan het bekijken. We raken dus al redelijk verslaafd en wie weet lopen we hem nog eens helemaal af, dan zijn we tenminste echte "geslaagde pelgrims".

We hebben de afgelopen dagen echt geweldig wandelweer gehad , strak blauwe luchten, ongeveer 15-20 graden, gewoon ideaal. In Tokushima hebben we alle tempels kunnen bezoeken, 23 in totaal. Nu zijn we op weg naar Kannoura in de volgende prefectuur Kochi. De volgende tempel is echter nog 50 kilometer verder weg, dat redden we niet meer. In totaal hebben we dan ongeveer 200 kilometer gelopen en we zijn intussen al een paar dagen langs de Grote Oceaan aan het wandelen, prachtig. Deze laatste avond nemen we het er nog eens goed van, we logeren in een luxe onsen in Kaifu pal aan die Grote Oceaan, die zien we bijna onder ons, nou 100 meter er vandaan. gisteren hadden we ook al zo'n schitterend uitzicht.

Ik ben heel trots op Kimi, ze heeft het geweldig gedaan, zonder noemenswaardige training en ze gaf nauwelijks een kik, ja ze constateerde 's-avonds af en toe dat ze moe was, ze was niet de enige...... We hebben nog veel osettai ontvangen, drinken, eten, snoep, koffie, noem maar op. De oudere dames van Tokushima zijn geweldig, watashi wa Tokushima O-baa-chan daisuki.... Die doen het, die maken de Henro tot een feest. Als zij er niet meer zijn en dat gevaar dreigt, dan wordt het misschien behelpen, veel huizen staan leeg, de jeugd trekt weg, ryokans sluiten hun deuren, jammer allemaal. Ook David maakt zich hierover zorgen vertelde hij. Willy, ik heb inderdaad ook een lijst bijgehouden, goed idee van je.

Net voor tempel 23 riep een oudere vrouw ons naar binnen, koffie, zoetigheid, een mandarijn en nog een zelfgemaakt tasje erbij. Ze was 84 vertelde ze en ze ging hiermee door tot haar dood. In een schrift stonden alle dankbetuigingen van de Henro uit Japan en uit het buitenland. Belgen heb ik trouwens niet gezien en Duitsers ook niet, verbazingwekkend, die zie je toch overal, misschien moeten ze de Henro nog ontdekken al zitten ze geloof ik ook wel bij de Internationale Henro groep op Facebook.

Je hoort ook heel interessante en ontroerende verhalen. Een paar dagen geleden troffen we een gepensioneerde Japanner en hij vertelde dat hij nu eindelijk met zijn vader reisde. Die had hij nooit gekend, voor zijn geboorte was zijn vader al overleden. Veel Japanners, ook oudere lopen wel 30-40 kilometer op een dag, ook over de zware heuvels, het is ongelooflijk, dat trekken wij echt niet en dat willen we ook niet. Sommigen hadden het echter ook over blaren en knieklachten, ja, dat verbaast me zo niets. Ze zeiden ook dat veel Japanners het als iets spiritueels beschouwen en dat de meeste buitenlanders het sportieve aspect aantrekkelijk vinden. Ik kreeg ook wel het idee dat veel gajin nauwelijks aandacht schenken aan de tempels, binnen " no time" zijn ze weer weg.

Wij hebben er volop van genoten,het boek met de bonji, de boeddhistische tekens, de namen van de tempels is prachtig, een blijvende herinnering en nog lang niet vol. Hopelijk volgend jaar verder. Morgen lopen we nog een kilometer of 10 naar Kannoura, daar kunnen we nog net op de trein stappen,het laatste station, terug naar Tokushima stad. Anders gaan we steeds verder naar het zuidoosten en we moeten uiteindelijk naar het noordwesten,naar Miyajima, Itosukushima, de tori in zee, Unesco werelderfgoed, die ik nu heel graag wou zien en Kimi ook.

Is de Henro overigens ook niet rijp voor deze lijst, 1200 jaar, als dat nog geen cultureel werelderfgoed is, ja Koyasan heeft die status natuurlijk al. Hoe denken de Nederlandse Henro daarover?

Afijn, bedtijd, morgenvroeg willen we voor het ontbijt nog even de onsen in "plonsen".

Hartelijke groeten,

Kimi en Henk.

Vervolg Henro, weer een zware maar heel mooie bergetappe.

Hallo allemaal,

Weer bedankt voor jullie leuke lieve reacties, groeten, informatie enz. Gisteren hebben we eenl

zware maar mooie bergetappe gehad naar tempels 20 en 21,Kakurinji en Tairyuji allebei prachtig gelegen op een heuvel van circa 500 meter. In totaal hebben dus vanuit de dalen, het ging op en af zo ongeveer een kilometer geklommen, toch iets anders dan de Zevenheuvelenweg tijdens de Nijmeegse Vierdaagse. Het was een zeer mooie route, maar mede door de regen ook heel moeilijk. Het was opletten met lopen over die gladde stenen en het stijgingspercentage lag gemiddeld boven de 10 procent, tel maar na, nog geen 4 kilometer lopen om bijna 500 meter hoogteverschil te overbruggen. Op de route zagen we heel veel lange blauwachtige wormen, regen tenslotte, Kimi vond het maar niks....nou toch liever dat dan om de haverklap een mamushi, een gifslang die hier nogal veel voorkomt, maar dan zichtbaar met warm, zonnig weer.

We waren dus behoorlijk uitgeput en daarom hebben we maar besloten om vandaag een rustdag te houden, dat hebben we wel verdiend en ik ben tenslotte op vrijdag meestal vrij.

Nu zitten we lekker relaxed in een onsen, een ryokan met een natuurlijk warmwaterbad. De ryokan ligt onderaan de kabelbaan waarmee niet wandelende Henro de schitterende tempel 21 kunnen bereiken, de enige andere mogelijkheid is lopen zoals wij dus hebben gedaan.

Tijd voor de was, Kimi kent het liedje van Trafassi al bijna uit haar hoofd en om weer een verhaal te schrijven voor de weblog.

Een paar dagen geleden hadden we prachtig zonnig weer, 20 graden, het wisselt nogal eens, net Nederland, toen hebben we David Moreton ontmoet. Een Canadees, schrijver en vertaler van de reisgids voor de pelgrimage langs de 88 boeddhistische tempels op Shikoku. De "bijbel" of hoe heet het boeddhistisch equivalent, voor alle buitenlandse Henro. Die ontmoeting is echt op het laatste moment pas definitief geregeld, anders hadden we misschien nog wat groeten over kunnen brengen.

David woont al heel lang in Japan in de prefectuur, provincie Tokushima waar wij nu lopen. Hij is met een Japanse getrouwd en zijn afstudeerproject nog aan de Universiteit van British Columbia in Vancouver ging over de Pelgrimstocht hier op Shikoku. Kimi heeft overigens ook in deze Canadese stad gewoond en samen konden ze nog wat herinneringen ophalen. Als je meer wilt weten over de Henro kijk dan op zijn zeer informatieve actuele website:

http://www.davidmoreton.com/Shikoku-Pilgrimage-Route.php

Voor de Nederlandse Henro, Philip nu met name die vandaag vertrekt, er is een actuele lijst met accommodaties beschikbaar, ook die gesloten zijn. David vertelde dat er in het najaar een nieuwe reisgids verschijnt, waarschijnlijk te laat voor Elly, maar op tijd voor degenen die in het voorjaar van 2016 willen gaan. Het is nu echt booming, er komen jaarlijks steeds meer buitenlandse Henro zei David.

Gisteren hebben we voor het eerst ook Nederlandse Henro ontmoet. Ze spraken ons (natuurlijk) in het Engels aan, maar ik had meteen in de gaten dat het landgenoten waren, die overigens al jaren in Frankrijk wonen. Zij zijn gepensioneerd en hebben ook al de Camino, dus naar Santiago de Compostela gelopen. Nu zijn ze na 7 dagen even ver als wij na 9 dagen, ze hebben er dus flink de pas in gezet, maar de man had nu knieklachten, ik hoop dat het goed blijft gaan. Ze zijn 71 dagen in Japan en willen in die tijd de hele Henro, ongeveer 1200 kilometer, lopen.

Nederlanders vormen trouwens het grootste contingent buitenlandse Henro, voor de Amerikanen, Fransen, Canadezen en Taiwanezen als ik de volgorde nog goed in mijn hoofd heb zitten.

Nu is het mooi weer, er is hier onderaan de heuvel ook een kleine wandelroute van een paar kilometer langs wat bezienswaardigheden. Die gaan we zo meteen eens lopen om in het ritme te blijven en daarna hopelijk lekker buiten zitten, wat eten en wat drinken.

Morgen terug met de kabelbaan omhoog naar tempel 21 en vanaf daar afdalen en de route vervolgen naar tempel 22. Tot de volgende keer. Prettig weekend.

Groeten,

Kimi en Henk.

Vervolg Henro, beklimming naar Shosanji

Hallo allemaal,

Weer bedankt voor jullie reacties. We hebben een paar dagen geen internet gehad in de bergen, maar nu op het vlakke gaat het opnieuw. De eerste drie dagen goed weer gehad, daarna werd het wisselvallig, vooral gisteren heel veel regen gehad, vandaag ging het wel weer, bewolkt maar toch grotendeels droog. De etappe naar tempel 12 Shosanji op ruim 700 meter was zwaar maar prachtig en inderdaad Elly, er lag nog sneeuw, al was het maar een klein beetje. Gisteren waren we vroeg in het pension bij tempel 16 en hebben we lekker siësta kunnen houden, nog moe van de beklimming. Verder gaat het fysiek allemaal goed, de nieuwe schoenen bevallen prima, geen blaren Monique. Kimi en ik hebben wel een wat verschillend tempo, ik hou de pas gewoon wat in.

Ondertussen hebben we al heel veel aardige mensen ontmoet, het is geweldig en ontroerend al die osettaI, gratis giften. Een oude vrouw met rollator die met ongeveer haar laatste krachten nog een hele hoop snoepjes tevoorschijn haalde, gratis fruit, koffie op veel plaatsen en al weer een oudere vrouw die zelfs met geld aan kwam zetten, ongelooflijk. Ook zijn er overdekte rustplaatsen, speciaal voor de Henro, waar ook wat te krijgen is, koffie en/of fruit. Net voor tempel 13 was er zo'n mooie plek en daar was een week geleden al een andere Nederlandse Henro geweest, Dennis, die nu ook in Japan woont, als ik me niet vergis.

De Japanners zijn zeer nieuwsgierig naar buitenlandse Henro, ze vragen natuurlijk meteen waar ik vandaan kom, dat snap ik nog wel ongeveer, de rest vertaalt Kimi wel. Je loopt steeds op met dezelfde wandelaars, zoals een Japanner die al jaren in Berlijn woont en goed Engels spreekt. Hij schildert bij iedere tempel een beeld of de tempel zelf en daar laat hij de stempels en de tekens, de schitterende bonji bij plaatsen, echt heel mooi. De vrouw die bij tempel 15 de bonji verzorgde vertelde enthousiast dat ze in mei naar Nederland op vakantie ging. Een jonge Japanse die net als wij al helemaal verslingerd is aan de Hemro moest met de nachtbus helaas weer terug naar Tokyo vertelde ze om vervolgens morgen weer meteen 'doodleuk' te gaan werken, ja zo gaat dat blijkbaar hier, nou ik moet er niet aan denken.

Af en toe tref je ook andere buitenlandse Henro, nu logeert er een oudere Française hier, knap dat ze hier de weg vindt in haar uppie, valt wel af en toe tegen zegt ze. Momenteel is er een oudere Japanse bij haar die ook goed Engels spreekt, dus dat scheelt. Nou ik kan nog wel even doorgaan, maar het is weer een keer bedtijd, morgen een lange dag, voor de boeg, richting tempel 18. Ik hoop zo nog een foto te plaatsen. Tot de volgende keer. Groeten Kimi en Henk.