Hallo allemaal,

Een paar dagen geen WiFi gehad, hoog tijd voor nog eens een verhaal. Weer bedankt voor jullie reacties, ondertussen zijn we aan de laatste dagen Henro bezig, wat heet morgen de allerlaatste, voor deze keer althans...... we hebben het al over een vervolg en zijn de route al verder aan het bekijken. We raken dus al redelijk verslaafd en wie weet lopen we hem nog eens helemaal af, dan zijn we tenminste echte "geslaagde pelgrims".

We hebben de afgelopen dagen echt geweldig wandelweer gehad , strak blauwe luchten, ongeveer 15-20 graden, gewoon ideaal. In Tokushima hebben we alle tempels kunnen bezoeken, 23 in totaal. Nu zijn we op weg naar Kannoura in de volgende prefectuur Kochi. De volgende tempel is echter nog 50 kilometer verder weg, dat redden we niet meer. In totaal hebben we dan ongeveer 200 kilometer gelopen en we zijn intussen al een paar dagen langs de Grote Oceaan aan het wandelen, prachtig. Deze laatste avond nemen we het er nog eens goed van, we logeren in een luxe onsen in Kaifu pal aan die Grote Oceaan, die zien we bijna onder ons, nou 100 meter er vandaan. gisteren hadden we ook al zo'n schitterend uitzicht.

Ik ben heel trots op Kimi, ze heeft het geweldig gedaan, zonder noemenswaardige training en ze gaf nauwelijks een kik, ja ze constateerde 's-avonds af en toe dat ze moe was, ze was niet de enige...... We hebben nog veel osettai ontvangen, drinken, eten, snoep, koffie, noem maar op. De oudere dames van Tokushima zijn geweldig, watashi wa Tokushima O-baa-chan daisuki.... Die doen het, die maken de Henro tot een feest. Als zij er niet meer zijn en dat gevaar dreigt, dan wordt het misschien behelpen, veel huizen staan leeg, de jeugd trekt weg, ryokans sluiten hun deuren, jammer allemaal. Ook David maakt zich hierover zorgen vertelde hij. Willy, ik heb inderdaad ook een lijst bijgehouden, goed idee van je.

Net voor tempel 23 riep een oudere vrouw ons naar binnen, koffie, zoetigheid, een mandarijn en nog een zelfgemaakt tasje erbij. Ze was 84 vertelde ze en ze ging hiermee door tot haar dood. In een schrift stonden alle dankbetuigingen van de Henro uit Japan en uit het buitenland. Belgen heb ik trouwens niet gezien en Duitsers ook niet, verbazingwekkend, die zie je toch overal, misschien moeten ze de Henro nog ontdekken al zitten ze geloof ik ook wel bij de Internationale Henro groep op Facebook.

Je hoort ook heel interessante en ontroerende verhalen. Een paar dagen geleden troffen we een gepensioneerde Japanner en hij vertelde dat hij nu eindelijk met zijn vader reisde. Die had hij nooit gekend, voor zijn geboorte was zijn vader al overleden. Veel Japanners, ook oudere lopen wel 30-40 kilometer op een dag, ook over de zware heuvels, het is ongelooflijk, dat trekken wij echt niet en dat willen we ook niet. Sommigen hadden het echter ook over blaren en knieklachten, ja, dat verbaast me zo niets. Ze zeiden ook dat veel Japanners het als iets spiritueels beschouwen en dat de meeste buitenlanders het sportieve aspect aantrekkelijk vinden. Ik kreeg ook wel het idee dat veel gajin nauwelijks aandacht schenken aan de tempels, binnen " no time" zijn ze weer weg.

Wij hebben er volop van genoten,het boek met de bonji, de boeddhistische tekens, de namen van de tempels is prachtig, een blijvende herinnering en nog lang niet vol. Hopelijk volgend jaar verder. Morgen lopen we nog een kilometer of 10 naar Kannoura, daar kunnen we nog net op de trein stappen,het laatste station, terug naar Tokushima stad. Anders gaan we steeds verder naar het zuidoosten en we moeten uiteindelijk naar het noordwesten,naar Miyajima, Itosukushima, de tori in zee, Unesco werelderfgoed, die ik nu heel graag wou zien en Kimi ook.

Is de Henro overigens ook niet rijp voor deze lijst, 1200 jaar, als dat nog geen cultureel werelderfgoed is, ja Koyasan heeft die status natuurlijk al. Hoe denken de Nederlandse Henro daarover?

Afijn, bedtijd, morgenvroeg willen we voor het ontbijt nog even de onsen in "plonsen".

Hartelijke groeten,

Kimi en Henk.